ปากกา มาจากไหน

ในปัจจุบันนั้น มนุษย์เราสามารถที่จะสื่อสารกันผ่านตัวอักษรได้ และเครื่องมือสำคัญที่ทำให้เราสามารถจะสื่อสารด้วยตัวอักษรได้นี้ คือเครื่องมือที่เราใช้ในการเขียน อย่างเครื่องมือดินสอและปากกา เราใช้เครื่องมือเหล่านี้กันอยู่ทุกวันจนเป็นเรื่องปกติ จนหลายครั้งเราลืมนึกถึงความพิเศษของการสื่อสารนี้ไป ซึ่งเป็นสิ่งที่สืบทอดมาตั้งแต่โบราณ

ดังนั้นวันนี้ เราจะมาคุยกันเรื่องเกี่ยวกับ กำเนิดของปากกา แท้จริงแล้วอุปกรณ์ชนิดนี้มาจากไหน และเรื่องราววิวัฒนาการการเขียนของมนุษย์เรา เราเริ่มเขียนตั้งแต่เมื่อไหร่ และตัวอักษรที่เราใช้กันอยู่ในทุกวันนี้ เกิดขึ้นมาได้อย่างไร

ก่อนที่จะเกิดตัวอักษร

ในอดีตนั้น มนุษย์เราใช้นิ้ว หรือมือในการจุ่มดินหรือหินสี ที่นำมาบดเป็นผง แล้วนำมาผสมกับยางไม้ หรือกาวจากหนังสัตว์ต่างๆ ทำการขีดเขียน และเล่าเรื่องราวต่างๆบนผนังถ้ำ ต่อมาเราเริ่มใช้ดิน และหิน ในการเขียนเพิ่มเติม ซึ่งมีคุณสมบัติที่สามารถเขียนได้เช่นกัน โดยการนำมาฝน หรือทำเป็นแท่งเพื่อความสะดวกสบายในการเขียน อย่างที่เราเคยเรียนกันเมื่อสมัยยังเด็ก เราเริ่มนำหินชนวนมาทำเป็นดินสอหิน สำหรับเขียนบนกระดานชนวน หรือการทำชอล์คจากเกลือ

จากแต่เดิมเราเขียนบนผนังถ้ำ ต่อมาเราเขียนบนกระดานชนวน และเราก็มาเขียนบนแผ่นโลหะ จนไปถึงการเขียนบนใบไม้ หรือที่เราอาจจะเคยได้ยินเรื่องราวของคัมภีร์ใบลาน มาจนถึงการที่เราประดิษฐ์กระดาษขึ้นมา จนกระทั่งทุกวันนี้ เรามีการพัฒนาเครื่องมือการเขียนอย่างต่อเนื่อง

ปากกาในยุคแรก

มีหลักฐานค้นพบว่า ชาวอียิปต์โบราณเป็นชาติแรก ที่ใช้แปรงเขียนหนังสือบนแผ่นกระดาษ ซึ่งกระดาษนั้นทำมาจากต้นปาปิรุส เป็นการเริ่มต้นวิธีการเขียน โดยการใช้หมึกหรือสีเขียนลงบนแผ่นรองเขียน เช่นเดียวกับการเขียนหนังสือด้วยพู่กันของประเทศจีนและญี่ปุ่น ซึ่งนี่เองเป็นแนวคิดเบื้องต้น ที่พัฒนาไปสู่การประดิษฐ์ปากกาขึ้นในปัจจุบัน

ชาวกรีกโบราณ ประดิษฐ์อุปกรณ์เครื่องเขียนขึ้นจากต้นกกที่มีไส้กลวง โดยการปาดให้มีปากหลายๆ แบบ ทำให้สามารถขีดเขียนเส้นได้หลากหลายขนาด ทำไมตอนนั้นยังไม่มีการพัฒนาหมึกเพื่อใช้เขียน แต่กลับใช้เครื่องเขียนนั้นเขียนลงบนผิวไม้ที่เคลือบขี้ผึ้งไว้ ทำให้เกิดรอยเส้น หรือตัวอักษรบนผิวขี้ผึ้งนั้น

ยุคที่ 2 ของปากกา

การที่เรานำวัสดุผิวเรียบมาลองเขียน ก่อให้เกิดพัฒนาการของเครื่องเขียนที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น มนุษย์เราเริ่มนำขนนก หรือขนห่านมาทำเป็นเครื่องเขียน เรียกว่า ปากไก่ ซึ่งสามารถที่จะเขียนได้อย่างคมชัดและเขียนติดต่อกันได้อย่างยาวนาน ในช่วงศตวรรษที่ 5 ปากไก่นับว่าเป็นที่นิยมอย่างมากในประเทศอังกฤษ ซึ่งเป็นเครื่องมือที่สำคัญมากที่ใช้ในการเขียนหนังสือ ในฝั่งตะวันออกก็ไม่น้อยหน้า มีการใช้ทั้งปากไก่และพู่กันในการเขียน

แต่การใช้อุปกรณ์เหล่านี้ในการเขียนก็ไม่สะดวกสบายมากนัก เพราะจำเป็นที่จะต้องจุ่มหมึกทุกครั้งที่จะเขียน ดังนั้นจึงได้มีการพัฒนาเครื่องเขียนชนิดนี้ขึ้น ในช่วงศตวรรษที่ 15 ลักษณะจะมีปากเป็นโลหะ และมีรอยผ่าตรงกลางปาก เพื่อทำให้สามารถเขียนได้นานโดยไม่ต้องจุ่มหมึกทุกครั้งที่ต้องการเขียน

หลังจากที่เริ่มแพร่หลายแล้ว มีการประดิษฐ์เครื่องเขียนชนิดนี้มีการประดิษฐ์เครื่องเขียนชนิดนี้ โดยบริเวณปลายทำจากวัสดุที่แตกต่างกันมากมายหลากหลายชนิด เช่น เขาสัตว์ เปลือกหอย เหล็ก แม้กระทั่งทองก็มีการนำมาทำด้วยเช่นกัน นี่เป็นจุดเริ่มต้นของอุตสาหกรรม และการแข่งขันในเรื่องของเครื่องเขียนเหล่านี้

กำเนิดปากกาหมึกซึม

ในปี 1884 Lewis Edson Waterman ได้ผลิตอุปกรณ์เครื่องเขียนที่มีหมึกในตัว แล้วตั้งชื่อมันว่า ปากกาหมึกซึม มีการคิดค้นให้มีคุณภาพมากยิ่งขึ้น สะดวกต่อการใช้งานมากขึ้น มีรูปทรงที่สวยงามน่าใช้งานมากขึ้น มีการใช้งานไม่ว่าจะในยุโรป อเมริกา ญี่ปุ่น และประเทศอื่นทั่วโลก

การมาถึงของปากกาลูกลื่น

ในปี 1900 และแล้วก็มีคู่แข่งสำคัญของแบบหมึกซึม ชื่อของมันก็คือ ปากกาลูกลื่น เป็นแบบที่มีลูกกลิ้งกลมๆ ขนาดเล็กอยู่บริเวณปลาย เวลาเขียนลูกกลมนี้จะกลิ้ง ทำให้หมึกออกมาติดบนกระดาษ ซึ่งถือเป็นคู่แข่งสำคัญ ของแบบหมึกซึมที่มีอยู่ก่อน

จากนั้นมา อุตสาหกรรมนี้ก็เติบโตขึ้น มีปากกากหลากหลายรูปแบบเข้ามาอย่างเช่น ปากกาโลหะ ปากกาลบได้ ปากกาเน้นข้อความ และปากกาอื่นๆอีกมากมาย และเราก็มีเครื่องมือนี้ใช้กันจนถึงปัจจุบัน